-
1 шуннан
1) исх. п.; мест. шула) отту́да; от (с, из) того́ ме́стамәктәптә булдым, шуннан килешем — был в шко́ле, то́лько что отту́да
б) отту́да, с э́того (того) вре́мени, с тех по́рике авыл арасындагы низаг шуннан башланган — тя́жба меж двух сёл начала́сь с того́ (случая, времени)
2) нареч.; см. шуннан соңшуннан нәрсә булды дисеңме? — пото́м чем, ду́маешь, ко́нчилось?
шуннан мин кердем — по́сле э́того (пото́м, зате́м) зашёл я
3) в знач. предик. сл. ( отношение к рассказу собеседника) так, да́льше, пото́мйә, шуннан? — ну, ну, что да́льше?
4) см. шунлыктанашарга ярата, симерүе дә шуннан — лю́бит пое́сть, и ожире́ние по э́той причи́не
уйга калуы да шуннандыр — ви́димо, оттого́ и заду́мчивость
5) в знач. союза в составе соотносит. сл. кайда..., шуннан где... там; отку́да... отту́датәгәрмәчнең алды кайдан, арты да шуннан — (посл.) куда́ иго́лка, туда́ и ни́тка (букв. где пройду́т пере́дние колёса, там и за́дние)
җил кайсы яктан булса, яңгыр да шуннан — (погов.) отку́да ве́тер, отту́да и дождь
кайда нечкә, шуннан өзелә — (посл.) где то́нко, там и рвётся
•- шуннан башка
- шуннан башлап
- шуннан бирле
- шуннан да
- шуннан соң